Jak uniknąć złych mechaników?

rzez cały rok. Jednak mechanicy przekonują, że w razie nadejścia większych mrozów czy dużych upałów opony przejściowe mogą szybciej się ścierać. Dlatego najlepiej jest zakładać na wiosnę opony letnie. Takie opony dobrze znoszą wys

Jak uniknąć złych mechaników?

Sezonowa wymiana opon

Sezonowa wymiana opon jest koniecznością w przypadku każdego samochodu. Najbardziej uniwersalne są opony przejściowe. Mogą być one zakładane na wiosnę i służyć nawet przez cały rok. Jednak mechanicy przekonują, że w razie nadejścia większych mrozów czy dużych upałów opony przejściowe mogą szybciej się ścierać. Dlatego najlepiej jest zakładać na wiosnę opony letnie. Takie opony dobrze znoszą wysokie temperatury i mogą wówczas rozwijać spore prędkości. Jednak nie sprawdzają one podczas dużych spadków temperatur. Przez takie opony samochód może tracić przyczepność na śliskiej nawierzchni, co często doprowadza do wypadków drogowych. Dlatego przed zimą powinno się zakładać opony zimowe. Tego rodzaju opony będą sprawdzały się nawet na najbardziej śliskiej nawierzchni.


Najbardziej popularne są w Rosji i

klockowe ? opony z wydatnym bieżnikiem przypominającym nieco vibram. Są powszechnie stosowane w rowerach górskich i samochodach terenowych. Jest ich bardzo wiele odmian: od tzw. semi-slicków ? mających w miarę gładką powierzchnię czołową i duże klocki na brzegach, co jest rodzajem kompromisu między oporami toczenia i przyczepnością przy jeździe w terenie o zmiennym rodzaju podłoża, po opony błotno-piaskowe ? mające bardzo wydatne i dość rzadko rozmieszczone klocki, których zadaniem jest "wgryzanie się" w grząskie i mokre podłoże, i które charakteryzują się bardzo dużymi oporami toczenia na bardziej twardych podłożach. W rowerach przy tym rodzaju opon często stosuje się inny bieżnik w oponie na koło przednie i tylne.

Kolcowa opona rowerowa domowej produkcji.

kolcowe ? opony z metalowymi kolcami, które służą do jazdy po śniegu i lodzie. W rowerach górskich są one też dość często stosowane do zjazdu również w sezonie letnim. Rowerzyści majsterkowicze robią je sami z odpowiednio dobranych blachowkrętów i starych lub specjalnie kupionych opon.
deszczowe ? opony ze specjalnie dobranym wzorem bieżnika zapewniającym bardzo wydajne odprowadzanie wody spod koła i zabezpieczającym przed poślizgiem.
błotno-śniegowe ? opony wykonane zazwyczaj z bardziej miękkich gatunków gumy, zaopatrzone w specjalnie wyprofilowany bieżnik zapewniający dobrą przyczepność na śniegu i błocie pośniegowym.
nordyckie ? opony przystosowane do jazdy w bardzo zimnych warunkach (w Polsce używa się też nazwy opony lodowe). Najbardziej popularne są w Rosji i państwach skandynawskich. Opony lodowe są również powszechnie używane w Kanadzie, gdzie są to po prostu opony zimowe5, ze względu na to iż są przeznaczone do jazdy w temperaturach poniżej -10°C6, zwykle występujących zimą na większości obszaru Kanady. W stosunku do opon zimowych bieżnik posiada budowę kierunkową oraz więcej lameli, które są gęściej umiejscowione. To pozwala na lepszą trakcję na lodzie i śniegu7.


Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Opona_pneumatyczna


Każde koło miało być napędzane

W roku 1472 Robert Valturio przedstawił opis maszyny wojennej do której napędu wykorzystywany był wiatr na tej samej zasadzie działania co w wiatrakach2. Również Leonardo da Vinci zajmował się pojazdami napędzanymi bez użycia siły koni3. Zaprojektował zamknięty woź bojowy, który napędzany był siłą mięśni ośmiu osób znajdujących się w środku3. Osoby te miały poruszać dźwignie znajdujące się we wnętrzu pojazdu i za pomocą przekładni korbowej napędzać koła jezdne. Każde koło miało być napędzane własnym mechanizmem, co można porównać do dzisiejszego mechanizmu różnicowego3. W kilku projektach przez siebie stworzonych uwzględnił też napęd grawitacyjny, sprężynowy, jak również za pomocą pary wodnej3. Prototyp tego pojazdu stworzony został w Memmingen w roku 1447, a drugi rok później koło Pirny w Saksoni3. Do czasów dzisiejszych zachował się rysunek wykonany w roku 1558 przez Bertholda Holzschuhera. Wcześniej, bo w roku 1459, pojawiły się jeszcze dwa projekty maszyn napędzanych bez pomocy zwierząt. Jeden z nich zaprojektowany był przez cesarza Niemiec Maksymiliana. Przedstawiał pojazd w kształcie olbrzymiego koła o średnicy 6 metrów, na których osiach zamontowane były siedzenia dla pasażerów. Koła połączone były obręczą, po której chodzący ludzie napędzały maszynę3. W tym samym roku powstał też drugi projekt nieznanego autora. Przedstawiał drewniany bogato zdobiony pojazd. Napędzany był przez idących z boku ludzi za pośrednictwem drągów i przekładni zębatych oraz osoby idące z tyłu, które oprócz tego że napędzali pojazd to dodatkowo sterowali tylnymi kolami3.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Historia_motoryzacji



© 2019 http://pddm.com.pl/