Otworzyła się nowa era endoskopii
Mimo tego endoskopia rozwijała się i zaczęto wprowadzać nie będące już sztywnymi rurami, a posiadające pewną giętkość (dzięki przegubom). Pierwszy prawdziwie giętki endoskop wprowadzili w roku 1932 Rudolf Schindler (1888-1968) i Georg Wolf (1873-1938). W roku 1940 Bruce Kenamore wyprodukował endoskopowe kleszcze biopsyjne do pobierania materiału do badań histopatologicznych. Opisane endoskopy opierały się na systemie soczewek i źródle światła w końcówce aparatu. Ograniczało to w znacznym stopniu giętkość aparatu i zakres możliwych badań. W maju 1957 Basil Hirschowitz na spotkaniu Amerykańskiego Towarzystwa Gastroskopowego w Colorado Springs przedstawił endoskop zbudowany z włókien światłowodowych z tzw. zimnym źródłem światła czyli silną żarówką położoną poza aparatem, której światło przewodzone było do obiektu badanego także poprzez światłowody. Otworzyła się nowa era endoskopii. Następnym krokiem było wprowadzenie w latach 90. XX w. videoendoskopów, gdzie rezygnuje się ze światłowodów na rzecz miniaturowej kamery CCD, umieszczanej na wprowadzanym do pacjenta końcu endoskopu.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Endoskopia
Funkcje endoskopów
Endoskopy zbudowane są w taki sposób, aby mogły dobrze spełniać wszystkie przewidziane dla siebie funkcje. Posiadają one różną wielkość, która pozwala na przeprowadzanie określonych badań medycznych. Oczywiście ważną częścią składową endoskopu jest kamerka pozwalająca na oglądanie narządów wewnętrznych. Bardzo ważne jest, aby była ona dobrze połączona z inną częścią endoskopu pozwalającą na przesuwanie tej kamerki w głąb ludzkiego organizmu. W związku z tym każda przychodnia dokonuje zamówienia takich endoskopów, które pozwolą na przeprowadzenie określonych badań. Wobec tego na rynku medycznym znajdują się bardzo różne endoskopy, które mogą być używane podczas przeprowadzania mniej lub bardziej skomplikowanych badań.
W odróżnieniu od innych badań endoskopowych
Endoskopia kapsułkowa ? badanie umożliwiające diagnostykę całego jelita cienkiego. W odróżnieniu od innych badań endoskopowych, nie używa się do tego celu fiberoskopu w postaci giętkiej rury. Pacjent połyka metalową kapsułkę, zawierającą w sobie miniaturową kamerę, która, przechodząc przez przewód pokarmowy pacjenta, wykonuje ok. 50000 zdjęć. Zdjęcia te są przekazywane do urządzenia zamocowanego na brzuchu pacjenta. Po przejściu przez układ pokarmowy, kapsułka jest wydalana. Główną wadą tego badania jest niemożność pobierania wycinków do badań histopatologicznych.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Endoskopia